20 maja 1944 r. Beria zwrócił się do Stalina z informacją, iż po wysiedleniu Bałkarów wśród mieszkańców Kabardyjskiej (dawnej Kabardo-Bałkarskiej) ASRR nadal pozostają rodziny aktywnych kolaborantów i zdrajców ojczyzny, którzy dobrowolnie uciekli wraz z Niemcami. W wyniku zebrania "kompromitujących materiałów" dotyczących tych rodzin, NKWD ZSRR uznało za celowe przesiedlenie 700 rodzin (liczących w sumie 2467 osób) z Kabardyjskiej ASRR do obwodu dżambulskiego w Kazachstanie. Beria prosił Stalina o zaakceptowanie tego projektu. Musiało to nastąpić niezwłocznie, już bowiem 25 maja NKWD wydał ściśle tajny rozkaz nakazujący wysiedlić z Kabardyjskiej ASRR rodziny, których członkowie kolaborowali z Niemcami, zdradzili ojczyznę i dobrowolnie uciekli wraz z Niemcami. Za przeprowadzenie operacji wysiedleńczej odpowiedzialnym uczyniono ludowego komisarza spraw wewnętrznych Kabardyjskiej ASRR, ale nad przygotowaniami do niej na miejscu czuwał zastępca ludowego komisarza bezpieczeństwa państwowego B.Z.Kobułow. Wspomniany rozkaz NKWD polecał rozmieścić 2492 przesiedleńców w obwodzie południowokazachstańskim, za co odpowiadał szef NKWD Kazaskiej SRR Bogdanow.
Po wykonaniu stosownych przygotowań operacja została przeprowadzona 20 czerwca. Plan operacji przygotowany przez Kobułowa przewidywał wysiedlenie 710 rodzin w liczbie 2467 osób, jednakże do podstawionych wagonów załadowano tylko 2051 osób z 605 rodzin, bowiem z deportacji wyłączono krewnych żołnierzy służących w Armii Czerwonej i starców powyżej 70 roku życia.
W końcu sierpnia 1944 r. podobną operację przygotowano w kompleksie kurortów w rejonie Mineralnych Wód. Na mocy rozkazu NKWD z 24 sierpnia w grudniu tegoż roku deportowano do Tadzykistanu 735 rodzin kolaborantów i zdrajców ojczyzny, w tym 523 osoby ze Stawropola, 549 osób z grupy Kaukazkich Mineralnych Wód i 1166 osób z Czerkieskiego Obwodu Autonomicznego.
